Met genadebrood
Er lijkt rust te heersen aan het verzetsfront.
Veel mensen vragen ons “Komt er nog wat van? Jullie zijn zo stil.”
Hoe begrijpelijk vanuit het gezichtspunt van onze achterban.
Tegelijk, hoe frustrerend voor ons om de lippen op elkaar te moeten houden.
Laten we even teruggaan in de tijd.
Hoe zijn wij door Triodos tegemoet getreden na wat ik ‘De Bom’ noem, ofwel de sluiting?
Nadat de vulkaan al enige tijd rommelde en rookte, zo leerden wij uit het vonnis van de OK, barstte de bom ruim drie jaar geleden volkomen onverwacht (voor ons).
Triodos probeerde met wat cosmetica de boel nog te redden, maar moest na heropening heel snel opnieuw sluiten.
Achteraf is dat eigenlijk de eerste keer dat wij certificaathouders behandeld werden als eendjes die gevoerd werden.
Met minimale brokjes kijken of de golf gekeerd kon worden.
De tweede sluiting bracht het echt slechte nieuws. NAV verlaten, naar een beurs, waardeverlies.
Vanaf nu kregen de certificaathouders gedoceerd stukjes brood toe geworpen.
Je zou van professionals verwachten een coherent pakket met kop en staart, ins en outs.
In plaats daarvan kregen wij eerst een MTF. Een ‘veelbelovend’ platform om eigen geld mee terug te verdienen.
Vervolgens kregen wij een programma voor ‘schrijnende gevallen’. Dit brokje bleek al snel onuitvoerbaar, maar goede wil was getoond.
Of wij niet blij zouden zijn met wat extra stemrecht?
Of wij niet blij zouden worden van het loslaten van de 1000 certificaten grens?
Of wij niet blij zouden worden van wat extra dividend, waar die eerder nog juist beperkt was?
Of wij niet blij zouden worden van welgemeende excuses, nadat de feiten gecreëerd waren?
Of wij niet enz….
Het lijkt wel of Triodos keer op keer de grote teen in het water steekt om te kijken of de temperatuur aanvaardbaar wordt na wéér een maatregel/stukje brood.
Zo bepaal je gaandeweg hoe je met minimale inspanning een maximaal resultaat bereikt.
Dat maximale resultaat laat zich omschrijven met ‘wanneer verzetten de certificaathouders zich niet meer?’
Red Triodos wil niet gevoerd worden. Certificaathouders dragen/droegen de bank. Wij namen verantwoordelijkheid met onze investering, maar verwachtten dat ook van de leiding van de bank. Wij voelen ons naar buiten gemanoeuvreerd ipv volwaardig en gelijkwaardig benaderd.
Dit uitgangspunt brengt ons tot een inmiddels volwassen podium van waar wij een vuist willen maken. Geen revanche, maar emancipatie van de ‘eendjes’.
J. Melaard
Voorzitter Red Triodos
Comentários